Robot & Frank

Robot & Frank is een Amerikaanse comedy die in 2012 verscheen. De film is geschreven en geregisseerd door Jake Schreier, de gene die ook Paper Towns regisseerde. De hoofdrolspelers zijn Frank Langella en de stem van Peter Sarsgaard.

Robot & Frank verteld een verhaal over een man met dementie en 2 kinderen die geen tijd hebben om voor hem te zorgen. Zijn zoon Hunter realiseert zich dat zijn vader vergeetachtig wordt en koopt een robot die er voor zorgt dat zijn vader in goede conditie blijft. De film speelt zich af in de toekomst, het is niet duidelijk welk jaar precies. Ik ga er van uit dat het niet heel veel jaar verder is dan vandaag de dag. Dit denk ik omdat de mode en architectuur nog redelijk het zelfde is, wel zijn er wat nieuwere mobieltjes en is de robotica beter dan nu.

In het begin van de film wordt de leef situatie van Frank ons bekent. Hij is lichtelijk dementerend en leid daardoor een ongestructureerd leven. Hij gaat laat slapen en zijn huis is een troep. Hij ziet zijn dochter niet vaak want die reist voor haar werk de hele wereld over. Zijn zoon Hunter maakt regelmatig een reis van 10 uur om langs te gaan bij zijn vader. Hunter probeert te helpen bij het huishouden maar zit dat dit weinig nut heeft omdat het huis in no-time weer een troep is. Om zijn vader te leren zijn leven te structureren koopt Hunter een robot. Deze robot doet huishoudelijke taken en is brutaal genoeg om frank te vertellen wat hij moet doen. Volgens de robot heeft Frank een project nodig om zijn geestelijke en fysieke gezondheid op peil te houden, dus stelt de robot voor dat Frank gaat tuinieren. Frank is lui en zit helemaal niet te wachten op een robot die zich bemoeit met zijn leven. Frank is vroeger een top-inbreker geweest dus stelt voor een inbraak project te doen met zijn robot. De robot wijst hem erop dat dit waarschijnlijk niet veilig is maar Frank weet hem te overtuigen. De Robot is heel handig in het openen van sloten en daar maakt Frank graag gebruik van.

Ik vond Robot & Frank een interessante rustige film. Het zet je aan het denken over kunstmatige intelligentie, iets waar we in de toekomst denk ik veel te maken mee gaan krijgen. Frank raakt na een tijdje ook gehecht aan Robot wat ik heel leuk vond om te zien. Ik vond dat er ook realistisch werd geacteerd in de film en daar kijk ik graag naar. Ik ga zeker meer films kijken met Frank Langella.

Carnage

Carnage is een komedie uit 2011 geregisseerd door Roman Polanski. De hoofdrollen worden gespeeld door Jodie Foster, Kate Winslet, Christoph Waltz en John C. Reilly. De film is gebaseerd op een toneel stuk genaamd God of Carnage, verschenen in Frankrijk in 2006 en geschreven door Yasmina Reza.


Carnage is een film die een verhaal verteld over 4 ruziënde ouders. Het kind van de ene twee ouders ( The Cowans) heeft het kind van de andere ouders (The Longstreets) twee tanden uit zijn mond geslagen. Volgens de ouders van het slachtoffer is de beste oplossing de kinderen met elkaar te laten praten.


De film begint met het opstellen van een verklaring van de kant van de Longstreets. De Cowans zijn hierbij aanwezig, de 4 ouders hebben gelijk een afspraak gemaakt om het ongeval te bespreken. In het opstellen van de verklaring kom je al gelijk heel veel te weten over de sfeer die zich afspeelt. Vader Cowan vindt dat de bewoording "Bewapend met een stok" totaal niet passend bij de situatie. Beide Longstreets zijn direct bereid de verklaring te veranderen en veranderen het stukje in "Droeg een stok". Dit is een opmaat voor de hele film waar er sterk wordt geprobeerd beleefd te blijven. In het grootste deel van de film zegt bijna niemand wat hij denkt om de vrede te bewaren. Af en toe verliezen mensen hun geduld maar dit wordt vaak goed gemaakt. De situatie, gespannen als hij is, wordt alleen maar moeilijker gemaakt door bepaalde omstandigheden die verder weinig met het incident te maken heeft. Vader Cowan wordt bijvoorbeeld steeds gebeld door zijn werk op de slechtst denkbare timing, wat nog een stukje erger wordt gemaakt omdat hij het probleem er niet van inziet. Verder zijn er nog meer gebeurtenissen die ik liever niet verklap die het geduld van iedereen erg op de proef stellen.

Ik vond de film Carnage heerlijk om naar te kijken. Het was interessant acteer werk omdat door de beleefdheidsnorm niemand direct zegt wat hij bedoeld. Ik vond de setting ook prettig, de huiskamer van de Longstreets om een normale doordeweekse dag. Het is ergens ook wel saai, maar als je er op voorbereid bent kan het heel rustgevend werken. Het is ook wel te zien aan de setting dat het op een theaterstuk gebaseerd is, daar gebeurt het vaak dat een verhaal zich van begin tot eind op de zelfde locatie afspeelt.

Ik vind de film Carnage uniek, interessant en rustgevend. Het is wat mij betreft echt een zondagmiddag film die je gaat kijken als je een keer de psychologische actie thriller horror drama`s zat bent en zin hebt in een alledaags conflict.

Lord of War

Lord of War is een film die het leven van een succesvolle wapenhandelaar volgt van begin tot einde van zijn succes. De film is gemaakt door Andrew Niccol, hij is de man achter het scenario van The Terminal. Nicolas Cage speelt de hoofdrol, Yuri Orlov, in Lord of War. Een personage gebaseerd op de Russische wapenhandelaar Viktor Boet die echt bestaat.

In de film Lord of War wordt Yuri Orlov gevolgd, en je zal de hele film voorzien zijn van uitleg door hem. Yuri Orlov is een Oekraïense immigrant die met zijn vader, moeder en broertje naar New York verhuisd. Hij leeft in ontevredenheid net als zijn broertje. Als Yuri betrokken raakt bij een schietpartij in een restaurant besluit hij wapens te gaan verkopen. Hij rolt vrij makkelijk in het  wereldje van de wapenhandel nadat hij een paar uzi`s overkoopt van een jood in de synagoge. Het lukt hem om de uzi`s voor een mooie prijs te verkopen en is gedreven door te gaan in deze branche. Hij vraagt zijn broer om hem te helpen bij de verkoop en na een kort praatje is zijn broer, die er eigenlijk niet zo over te spreken was, overgehaald.

Het broertje van Yuri, Vitaly Orlov, heb ik nooit echt kunnen waarderen in de film. De reden dat hij in de film is is om zijn broer te helpen maar hij maakt zich niet echt nuttig. Hij raakt al snel verslaafd aan cocaïne en verdwijnt dan bijna de rest van de film. Ik gaf niets om het personage Vitaly en ik zag niet echt dat Yuri dat wel deed. *Spoiler* Het deed me ook niets dat ik Vitaly zag sterven en ik denk dat dat een slecht teken is. Ik wil me rot voelen als ik een "belangrijk" personage zie sterven.

Verder voegt Vitaly in mijn ogen ook weinig toe aan het verhaal. Het verhaal gaat sowieso heel snel. Yuri Orlov is in no-time aan de top van de wapenhandel zonder al te veel tegenslag. Er gaan wel een aantal personages dood waar Yuri veel om geeft maar ik zag daar weinig uitwerking van. Het was een interessante ontwikkeling om hem te zien groeien in de wapenhandel, hoe hij steeds meer weerstand krijgt van de Interpol (internationale politie) bijvoorbeeld. Maar misschien was er teveel verhaal om te vertellen, hij was binnen 10 minuten filmduur
na dat hij besloot te gaan handelen in wapens al een van de grootste wapenhandelaren op aarde, ik had de weg naar de top en alle moeilijkheden die daarbij komen kijken graag willen zien.

Ik vind wel dat de film een mooie vraag stelt over verantwoordelijkheid van een wapenhandelaar. De schuldige aan een moord is de gene die met het wapen schiet, maar hoeveel schuld draagt de leverancier van het wapen? Het liet je inzien hoe weinig een mensen leven waard is in een oorlogsgebied en ik vind het goed dat deze film dat laat zien.

Equilibrium

Equilibrium is een dystopisch verhaal dat gaat over een wereld waar de emotie verboden is en iedereen die die wet overtreed zal gedood moeten worden. In begin 21e eeuw vindt de derde wereld oorlog plaats. De mensheid beseft dat ze een vierde niet overleven en komen tot de conclusie dat emotie de bron van het kwaad is.

De hoofdrol wordt gespeeld door Christian Bale, die bekend is van American Psycho en de Batman films. In deze film speelt Bale de rol van John Preston. De film is geregisseerd door Kurt Wimmer.

John Preston behoort tot de Grammaton Clerics, een groep goed getrainde moordmachines. Hun verantwoordelijkheid is het om de Sense Offenders, een groep mensen die hun verplichte emotie remmende medicatie weigeren te nemen en illegaal kunst verspreiden, te stoppen. In de film is kunst ook verboden omdat het een bron is van emotie. Het regime is streng en totalitair.

De film geeft eerst een hoop uitleg over hoe de wereld in die tijd er uit ziet. De status quo begint te veranderen als John Preston zijn dosis Prozium, het emotie onderdrukkend medicijn, kapot op de grond laat vallen. Hij probeert een nieuwe dosis te halen bij de overheid maar het gebouw waar hij moet zijn is tijdelijk gesloten. John besluit er maar een over te slaan en gaat maar gewoon werken. Hij  is de beste krijger van de Grammaton Clerics, wat ik soms jammer vond want de actie scenes werden daardoor soms wel erg onrealistisch. Aangezien zijn werk als Grammaton Cleric nog al bloederig en gewelddadig is begint hij zijn emoties te ontwikkelen. Door een emotieloze wereld gebeuren er zoveel harteloze dingen zoals puppies door hun kop schieten en mensen levend verbranden waar John nu niet meer tegen kan. Hij heeft een zeer prestigieuze positie binnen de Grammaton Clerics maar begint steeds meer te twijfelen.

Ik was in het begin een beetje sceptisch over deze film omdat films die een toekomst voorspellen heel moeilijk zijn om te bedenken. En dan heb je nog een vaag gegeven dat emoties verboden zijn in een samenleving. Ik vond het een beetje een absurd idee maar ik vind dat ze een hele mooie cultuur hebben gecreëerd waarin dit gegeven heel mooi past. Equilibrium speelde zich af in een wereld waar een soort Stalin regime aan de macht was. Er was veel propaganda waar niets tegen in gebracht mocht worden. Uiteindelijk vond ik het heel interessant om deze cultuur te leren kennen en begrijpen.

Wat de film probeert te vertellen is dat emotie zin aan het leven geeft: "without love, without anger, without sorrow, breath is just a clock... ticking.". Dat is wat de hele film probeert te zeggen en dat is ook de ontwikkeling die de hoofdpersoon door gaat. John is nu hij eindelijk emoties kan voelen elke keer diep onder de indruk van elke vorm van schoonheid die hij maar tegen komt. Bij het het luisteren van Beethoven voor de eerste keer stort hij in elkaar van de overweldigende ervaring. Dit was voor mij een heel toonaangevend beeld.

Ik wist totaal niet wat ik moest verwachten van deze film maar ik ben blij dat ik `em heb gezien. Hij is erg goed doordacht en er zit ook genoeg actie in.

The Silence of the Lambs

 The Silence of the Lambs is een film gebaseerd op het gelijknamige boek geschreven door Thomas Harris. De film werd geregisseerd door Jonathan Demme en de hoofdrollen werden gespeeld door Anthony Hopkins (Dr.Hannibal Lecter) en Jodie Foster (Clarice Starling).


De film gaat over de FBI die achter een mensen villende seriemoordenaar Buffalo Bill zit.
Ze sturen de FBI-agente in opleiding Clarice Starling op pad naar de seriemoordenaar en kannibaal Dr Hannibal Lecter.
Clarice haar teamleider is ervan overtuigd dat de dokter meer weet dus wordt Clarice naar een extreem beveiligd gekkenhuis gestuurd om de dokter te onder vragen.
Als de dochter van een senator wordt ontvoerd door Buffalo Bill wordt de druk om hem te vinden opgevoerd.

The Silence of the Lambs is een film die ik iedereen aan kan raden. Er zitten wat schokkende beelden tussen maar je zal er geen nachtmerrie`s van krijgen.
De film zit vol met mooie dialogen die de personages levensecht maken.

Je wordt verleid om sympathie te kweken voor een kannibaal, en ik houd ervan als iemand mij het mooie van het kwaad kan laten zien.
Dr. Lecter is zeer intelligent en beheerst, wat zo`n goed contrast vormt met die ene keer dat hij zijn verpleegsters halve gezicht afbeet en haar tong op at. Het hoofd van het psychiatrische ziekenhuis vertelde dat Dr. Lecters harslag onder de 85 bleef tijdens deze gebeurtenis. Een prachtig detail dat zo`n speciale lading geeft aan het personage.

Clarice Starling is een heldin. Ze is zeer gedreven om haar doel te bereiken, namelijk Buffalo Bill zo snel mogenlijk stoppen. Ze doet dit niet voor geld of promotie maar om haar eigen gemoederen te rusten. Wanneer zij Buffalo Bill vind zal ze haar rust vinden.
Ze is een heel bekwame FBI agent en je wordt helemaal meegesleept in haar zoektocht, de film is een verschrikkelijk spannende detective.
Ik zie dat vaak fout gaan, dat het de agenten bijvoorbeeld te moeilijk wordt gemaakt en alles op het laatste moment toch nog goed komt.
Ik vond dat het in The Silence of the Lambs fantastisch goed is gelukt. De puzzels waar de FBI mee te kampen had voelde alsof ze eerlijk werden opgelost en niet geforceerd om het verhaal te sturen.

De twee psychopaten uit de film Dr.Lecter en Buffalo Bill waren erg goed doordacht. Je kan een gek heel snel en makkelijk vormen en dan is het beeld van een gek voor het publiek nog steeds duidelijk. Maar in deze film is veel aandacht en diepte gestoken in het karakter van de gekken. Beiden hadden Lecter en Buffalo Bill interesses, liefdes en hobby`s die misschien niet uitgebreid aan bod kwamen maar het was wel te merken in de film dat die diepte er was.

De film had ook een aantal fantastische plot twists die een goed effect hadden. Een plot twist kan helemaal mis gaan maar in deze film ging het meerdere keren heel erg goed. Ik wil ook nog even kwijt dat de muziek niet alleen mooi op zich was maar ook heel goed toegepast.

Ik hoop dat ik niet zoveel verklapt heb van deze film dat het kijkplezier bedorven is, want deze film moet iedereen zien.